Πώς μπορώ να κάνω το παιδί μου να με ακούει περισσότερο?

15 Μαρ Πώς μπορώ να κάνω το παιδί μου να με ακούει περισσότερο?

Μία από τις πιο συχνές ερωτήσεις που ακούω από γονείς είναι: “Πώς μπορώ να κάνω το παιδί μου να με ακούει περισσότερο?”

Μπορεί να σας φανεί παράξενο αλλά τα παιδιά μας έχουν πολλά στο κεφάλι τους! Απο το τί παιχνίδι να παίξουν, το μάθημα ιστορίας που έχουν αύριο στο σχολείο, μέχρι τον αγώνα ποδοσφαίρου του Σαββάτου ή το βιντεοπαιχνίδι που θέλουν να αγοράσουν. Μπορεί επίσης να σας φανεί παράξενο, και πιθανόν να μην σας αρέσει κιόλας, αλλα συνηθως οι γονείς είμαστε αρκετά χαμηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων τους. Για να μην αναφέρω τις “αναβαθμίσεις” του εγκεφάλου στην ηλικία των έξι ετών και πάλι στην ηλικία των δώδεκα, που μπορεί να κάνουν τα παιδιά μας να νιώσουν αποσυντονισμένα από τα τόσα εσωτερικά και εξωτερικά ερεθίσματα.

Ας αποδεχτούμε, λοιπόν, οτι τα παιδιά μας έχουν διαφορετικές προτεραιότητες και δεν καταλαβαίνουν γιατί είναι τόσο σημαντικό π.χ να σταματήσουν αυτό που κάνουν και να ετοιμαστούν για το μπάνιο τους!

Φυσικά όταν γονείς με ρωτούν πώς να κάνουν το παιδί τους να τους ακούει, αυτό που πραγματικά εννοούν είναι πώς να κάνουν το παιδί τους να κάνει αυτό που θέλουν, τη στιγμή που το θέλουν, χωρίς καθυστερήσεις και γκρίνια, σωστα?!

Εαν θέλετε να βελτιώσετε το επίπεδο επικοινωνίας που έχετε με το παιδί σας δείτε πώς θα μπορούσατε να το κάνετε:

1. Μην αρχίζετε να μιλάτε μέχρι να έχετε τη προσοχή του παιδιού σας.

Συνδεθείτε μαζί του πριν αρχίσετε να του μιλάτε. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείτε να δίνετε οδηγίες απο άλλο δωματίο, νομίζοντας οτι εαν φωνάξετε δυνατά θα σας “ακούσουν” κιόλας.

Αντ ‘αυτού, πηγαίνετε κοντά του, στο δωμάτιο του, κατεβείτε στα γόνατα, εαν παίζει στο χαλί, αγγίξτε απαλά τον ώμο του, ενδιαφερθείτε για το τί κάνει, συνδεθείτε μαζί του. Περιμένετε μέχρι να σας κοιτάξει στα μάτια. Τότε και μόνο τότε ξεκινήστε να του μιλάτε. Εαν δεν σας κοιτάξει, δώστε μια ξεκάθαρη οδηγία: “Μπορώ να σου πώ κάτι?” Και μόλις σας κοιτάξει ξεκινήστε να μιλάτε. (Μην εκπλαγείτε εαν το παιδί σας αρχίζει να χρησιμοποιεί αυτή την τεχνική για να τραβήξει και τη δική σας προσοχή πρίν σας πει κάτι. Έαν θέλετε να συνεχίσει να σας ακούει, θα πρέπει να ακούτε και εσείς!)

2. Μην επαναλαμβανόσαστε.

Αν του έχετε ζητήσει μια φορά κάτι και δεν έχετε πάρει απάντηση ή δεν έχει υπάρξει ανταπόκριση, μην επαναλαμβανόσαστε. Έαν δεν ακουστήκατε τη πρώτη φορά δεν θα ακουστείτε την επόμενη. Δεν έχετε την προσοχή του παιδιού σας. Επιστρέψτε στο Βήμα Ένα, παραπάνω.

3. Χρησιμοποιήστε λιγότερες λέξεις.

Οι περισσότεροι από εμάς απλοποιούμε το μήνυμά μας, χρησιμοποιώντας όμως περισσότερες λέξεις και χάνουμε την προσοχή του παιδιού μας. Χρησιμοποιήστε όσο το δυνατόν λιγότερες λέξεις όταν δίνετε οδηγίες. Επιλέξτε τις λέξεις/φράσεις σας προσεκτικά. Το μήνυμα θα πρέπει να είναι απλό και ξεκάθαρο.

4. Δείτε το από τη δική του οπτική.

Εάν ήσασταν εσείς απασχολημένος με κάτι που σας άρεσε να κάνετε και σας διέταζε ο σύντροφος σας να το σταματήσετε και να κάνετε κάτι άλλο, που δεν θέλατε και δεν ήταν προτεραιότητα σας, πώς θα αισθανόσασταν?

Δεν χρειάζεται το παιδί σας να εχει τις δικές σας προτεραιότητές, όπως και εσείς δεν χρειάζεται να έχετε τις δικές του. Απλά θα βοηθούσε πάρα πολύ αν μπορούσατε να αναγνωρίσετε πόσο θέλει να συνεχίσει να κάνει αυτό που κάνει, ζητώντας του ταυτόχρονα και αυτό που επιθυμείτε και εσείς. “Ξέρω ότι σου είναι δύσκολο να σταματήσεις να παίζεις καρδιά μου, αλλά θα ηθελα τωρα να ...”

5) “Συνεργασία” ειναι η λέξη κλειδί!

Κανείς δεν θέλει να ακούει κάποιον που δίνει εντολές, στην πραγματικότητα, συτο ,σχεδόν πάντα, διεγείρει αντίσταση. Σκεφτείτε πώς θα αισθανόσασταν εσείς εαν κάποιος σας έδινε συνέχεια εντολές.
Αντ ‘αυτού, κρατήστε τον ήχο της φωνής σας ζεστό, δώστε ξεκάθαρες οδηγίες και όταν επιτρέπουν οι συνθήκες, ίσως και επιλογές.

“Είναι ώρα για το μπάνιο σου παιδί μου, θα ήθελες να πας τώρα ή σε 5 λεπτά?..Ωραία, σε 5 λεπτά χωρίς φασαρία και αναστάτωση τότε, το συμφωνούμε?”. Εάν πραγματικά πρέπει να πάει εκείνη τη στιγμή ή τα 5 λεπτά έχουν περάσει, επιστρέψτε στο χώρο του, διατηρήστε εναν ήρεμο, ζεστό τόνο στη φωνή σας και πείτε: “Συμφωνήσαμε να πάμε σε 5 λεπτά και έχουν περάσει τα 5 λεπτά. Ξέρω ότι θα ήθελες να …..αλλά τώρα είναι η ώρα να κάνεις το μπάνιο σου όπως συμφωνήσαμε πριν απο λίγο μαζί, σωστά?”

6. Μείνετε ήρεμοι.

Όταν ανεβαίνουν οι τόνοι, τα παιδιά μας αισθάνονται ανασφάλεια και ενεργοποιείται η αντίδραση φόβου “πάλης ή φυγής” (fight or flight” ). Στην προσπάθειά τους να διαχειριστούν την αντίδραση φόβου, γίνονται λιγότερο αποτελεσματικά στο να ακούσουν και να επεξεργαστούν το μήνυμα. Εάν για παράδειγμα η προτεραιότητά σας είναι να ετοιμαστεί τα παιδί το πρωί για το σχολείο και καθυστερεί, μην χάνετε χρόνο και ενέργεια κάνοντας κήρυγμα γιατί δεν σας ακούει και δεν ετοιμάζεται στην ώρα της με αποτέλεσμα να έχετε αργήσει. Τώρα δεν είναι η ώρα.

Πάρτε μια βαθιά αναπνοή, βοηθήστε την να βρει το παπούτσι της και να βάλει το μπουφάν της. Στη διαδρομή για το σχολείο (ή κάποια άλλη στιγμή), με ηρεμία, μπορείτε να το ζητήσετε μαζί του και να βρείτε μαζί τρόπους ώστε να φεύγετε από το σπίτι εγκαίρως και χωρίς εντάσεις.

7. Ρυθμίστε τις ρουτίνες.

Η επικοινωνία των περισσότερων γονέων με τα παιδιά τους χαρακτηρίζεται από γκρίνια. Γι ´ αυτό δεν θα πρέπει να μας φαίνεται περίεργο που τα παιδιά δεν μας ακούνε. Όσες περισσότερες ρουτίνες έχετε, τόσο λιγότερο θα έχετε και εσείς ρόλο επιτηρητή. Τι είδους ρουτίνες? Όλα αυτά που πρέπει να κάνουν τα παιδιά πριν φύγουν από το σπίτι (χρήση τουαλέτας, βούρτσισμα δοντιών, παπούτσια, μπουφάν, σακίδιο, κλπ.) Βρείτε ενα δημιουργικό τρόπο να τους τα μάθετε, παρόμοιο μ´αυτό που μαθαίνουν τα παιδιά μας την αλφαβήτα στο νηπιαγωγείο, καποίο τραγουδάκι ίσως ή μια αστεία λέξη απο τα αρχικά αυτών. Θα μπορούσατε αυτό να το κάνετε και μαζί τους ώστε να αισθανθούν ενεργά μέλη. ´Ετσι το παιδί σας θα έχει ενα νέο ρόλο και μια δεξιότητα να αναπτύξει και ο δικός σας ρόλος θα περιοριστεί σε μια απλή υπενθύμιση η οποία θα συμπεριλαμβάνει 4-5 διαφορετικές ρουτίνες.

8. Ακούστε.

Εάν κοιτάτε την οθόνη του κινητού σας ενώ το παιδί σας μιλάει για την ημέρα του, αναρωτηθείτε τί παράδειγμα δίνετε εκείνη τη στιγμή. Εάν θέλετε πραγματικά το παιδί σας να σας ακούει, σταματήστε αυτό που κάνετε και ακούστε το και εσείς. Δείξτε του τί του ζητάτε να κάνει δίνοντας το παράδειγμα εσείς. Όταν άλλο λέμε και άλλο κάνουμε δίνουμε αντικρουόμενα μηνύματα.

Εαν το κάνετε αυτό με το παιδί σας στη προσχολική ηλικία, θα είναι πρόθυμο να σας μιλήσει και στην εφηβική ηλικία.

9. Μειώστε τις διαταγές.

Αν θα έπρεπε να δούλεψουμε με κάποιον ο οποίος συνεχώς διέταζε, τί να κάνουμε, πότε να το κάνουμε, πώς να το κάνουμε…πώς θα νιώθαμε?…πόσο συνεργάσιμοι θα είμασταν?..τί σχέση θα είχαμε μαζι τους?

Σίγουρα δεν θέλουμε κάθε αλληλεπίδραση με το παιδί μας να είναι μια παραγγελία ή διαταγή, απο την άλλη δεν γίνεται και όλα να είναι ανοιχτά σε διαπραγμάτευση. Κάποια πράγματα απλά πρέπει να γίνουν αλλά πρέπει να δούμε και εμείς πως έχουμε εκπαιδεύσει/προετοιμάσει το παιδί μας γι όλα αυτά που περιμένουμε να κάνει. Έτσι μεγιστοποιούμε τις χαρούμενες αλληλεπιδράσεις και ελαχιστοποιήστε τις διαταγές/παραγγελίες.

10. Υποστήριξη.

Δεν είναι κακό να ζητήσουμε βοήθεια εαν τα παραπάνω δεν είναι αποτελεσματικά με το παιδί μας. Δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε καλοί γονείς. Δεν σημαίνει οτι κάναμε κάτι λάθος. Δυστυχώς κανείς δεν μας εκπαίδευσε στο πώς να γίνουμε γονείς και πώς να διαχειριζόμαστε τέτοιες καταστάσεις.

Η υποστήριξη και βοήθεια ενός ειδικού που έχει σπουδάσει τον άνθρωπο και την ανθρώπινη συμπεριφορά ίσως μας δώσει κάποιες καινούργιες ιδέες ώστε να γίνουμε ακόμη καλύτεροι.